Gennep – Vierlingsbeek
17 september
Deze etappe begon met een bonusetappe. U ziet, Gennep ligt in Limburg. Ver, heel ver van Amsterdam. Om vanuit Amsterdam naar Gennep te komen met het openbaar vervoer bent u in het beste geval 2:22 uur onderweg. Op deze dag hadden wij *niet* het beste geval. De trein tussen Amsterdam en Utrecht reed niet, of ja wel, maar dan via Hilversum of Apeldoorn, dus dat was erg om. De metro vervoerde ons naar het station Holendrecht, waar we over konden stappen op een NS-bus door een olijke chauffeur gerund. Deze buschauffeur maakte er een show van om ons allemaal te vertellen dat hij de weg ook niet wist en deze ochtend pas vanuit Den Helder op was geroepen. Wij passagiers wisten dit echter op zijn kop te zetten door de chauffeur er eerst van te overtuigen station Utrecht Zuilen over te slaan, en ons vervolgens af te laten zetten bij het streekbusstation op Utrecht Centraal (kenners van station Utrecht Centraal weten dat de NS-bussen normaal bij de Jaarbeurs stoppen).
De reis begon hier echter pas. We stapten in de trein naar Nijmegen en die bracht ons, met een overbodige stop op station Wolfheze, uiteindelijk op de plek waar we moesten wezen – nee, niet want de bus naar Gennep liet nog even op zich wachten, en de bus stond ook niet op de bussen want er wordt door zowel Veooolia als BRENG op de lijn gereden en er was niemand om het aan te vragen zucht. Uiteindelijk konden we in een bus stappen en in Gennep weer uitstappen, en drie en een half uur na vertrek uit Amsterdam konden we eindelijk beginnen.
Gennep. Een mooi pleintje in het midden van het dorp. In Limburg noemt men een bos vaak een hei. Dit kan voor verwarring zorgen bij stedelingen als wijzelf. We lopen door dit bos, met veel bomen etc, en dan komen we in natuurparkje ‘het Quin’, een schitterend pittoresk Kodakmomentje waar Schotse hooglanders grazen en we zicht hebben op vennetjes.
Dan lopen we het natuurpark uit, naar Afferden, waar we besluiten om een drankje te drinken bij een dame die drankjes serveert in haar eigen achtertuin. (Een grote uitzondering in deze streek – zie sidebar.) Zoals altijd merk je pas als je stilstaat hoeveel mensen het Pieterpad eigenlijk lopen. Ook hier komt binnen een kwartier de volgende ‘groep’ langs en ook een stukje vlaai naar binnen werken. Onze gastvrouw praat honderduit over haar leven als gastvrouw langs het Pieterpad.
Sidebar. De aanwezigheid van het Pieterpad doet wonderen met het ondernemerschap van de lokalio’s. Onze 500 km lange wandeling geeft ons een interessante zicht op een dwarsdoorsnede van de plaatselijke bevolking. Zo zien we in Drenthe een stuk méér vriendelijke pogingen om Pieterpadters te laven dan in, zeg eens, Gelderland. Misschien is het wel dat er in Limburg al zo veel toerisme is dat mensen het niet nodig vinden om bij te klussen. Of misschien gaat het gewoon heel goed met de lokale economie. Hoe dan ook, neemt u in Noord-Limburg vooral uw eigen bammetjes mee.
Vervolgens gaan we met het Maasveer bij Afferden de Maas over! Daar is ie dan hoor. Hij zal de rest van het Pieterpad nooit meer heel ver weg zijn en pas in Maastricht zullen we een echt afscheid hebben. We lopen een heel stukje langs de Maas en lopen daarna de rivierterrassen op, naar boven. En dan lopen we Vierlingsbeek binnen. We maken een grande tour door het dorp, en aan de andere kant van het dorp vinden we uiteindelijk onze B&B: een echte Pipo-woonwagen in stemmig roze. Deze staat in de tuin van een echtpaar dat zo vriendelijk is om ons hun fietsen te lenen voor de avond, zodat we niet overgeleverd zijn aan de grillen van de Egyptische snackbar/pizzeria/steakhouse. We fietsen naar een restaurant in the middle of nowhere wat volgeboekt blijkt te zijn, en fietsen dan door naar Overloon waar we in een vrij recent geopende brasserie een heerlijke maaltijd nuttigen. We vallen in slaap in de woonwagen.
Vierlingsbeek – Swolgen
18 september
We vertrekken uit Vierlingsbeek en lopen al vrij snel langs het spoor dat we een tijdje blijven volgen.
We komen langs het bekendste bedevaartsoord van Noord-Limburg: de St. Jozefkapel in het typisch genaamde plaatsje Smakt. Er staan inderdaad verschillende auto’s, wij durven geen blik binnen te werpen. Dat is ook niet nodig, mensen gaan hier nl. vooral op bedevaart om te bidden om een ‘slaapkameraad’. We volgen het spoor verder en lopen door de bossen van landgoed Geysteren. Erg mooi. We komen ook door een mooi stuifzandgebied met jeneverbessen etc en het is een fijne omgeving.
We lopen door, het pad blijft erg mooi. We nemen een soepje in Meerlo en komen aan in Swolgen waar we opgehaald worden door de ouders van Teun. De terugreis verloopt vele stukken beter dan de heenreis.
Recent Comments